آواره کردن یک ملت....

چهارشنبه 92/5/2 — azadnagar - نظر بدهید

در این زمان یعنی دوره نور و خورشید، دوره‌ای که انسان یک پای خود را در ماه و دیگری را درزهره گذاشته و امید آن دارد که خورشید را نیز در آغوش بگیرد و دوره‌ای که مردم آن مشعلهای آزادی را بر سر چهارراه‌ها نصب کرده و طبق گفته خود،

واضع حقوق انسان هستند، شاید بزرگ‌ترین جنایتی که تاریخ در زمانهای مختلف به چشم خود دیده است آواره نمودن ملّتی با فرهنگ از خانه و کاشانه خود توسط افرادی بی‌هویت و مجهول می‌باشد، ملّتی که پایه‌های تمدنش در اعماق

قرنها فرورفته است، دولتها و ملّتها نیز با دستی این مشعل آزادی را بلند نموده و با دست دیگر از جنایت‌های آنها (یهود) دفاع می‌کنند!

یهود برای رسیدن به خواسته های خود خود بیش از 1.000.000 انسان را آواره نمود، انسانهای بی‌گناهی که تاکنون در بیابانها سرگردان هستند و هزاران نفرِ آنها در اثر نداشتن تغذیه مناسب نابود شده‌اند و این نخستین مرتبه در تاریخ

بشریت بود که گروهی به عنوان آوارگان به وجود آمدند.

مطلب تعجب‌آور این است که طی مدت 4 سال (از سال 1948 تا سال 1952 میلادی) سازمان ملل متّحد در 5 نوبت بازگشت پناهندگان را با تصویب قطع‌نامه‌ای تأیید نمود و این بازگشت را حق شرعی و قانونی آنها دانست ولی اسرائیل در هر

5 نوبت با این قطع‌نامه مخالف کرد و سازمان ملل نیز در عمل نتوانست به وعده خود وفا کند.

در این ماجرای اسف‌بار نه سازمان ملل نیروی صلح تشکیل داد و نه هم‌پیمانان مسلمان کوچک‌ترین کمک اساسی کردند، بلکه دولتهای بزرگی هم‌ که پرچم رهبری جهان آزاد را حمل می‌کنند نیز هیچ پشتیبانی از مردم تجاوز شده فلسطین

و گروه‌های زجر دیده پناهنده ننمودند.طبق آمار منتشر شده 1.120.919  پناهنده تا سال 1960 میلادی  از مؤسسه پناهندگان بین‌الملل چنین بهره‌مند می‌شدند:

تغذیه 1/42%   تعلیم 8/24%   امور اجتماعی 2/2%  امور بهداشتی 7%/5   مکانی برای سکونت 2/2%   البته آمار 1.120.919 پناهنده و آواره فقط به قبل از آخرین تجاوز اسرائیل مربوط می‌شود.  ای دنیا آیا می‌شنوی؟ آیا تأیید می‌کنی؟ 

منبع : دنیا بازیچه یهود  ص 52