اگر می خواستند همه کار می توانستند. ...

سه شنبه 93/2/16 — azadnagar - نظر بدهید

در دوران قاجاریه شاهد نفوذ فوق العاده شدید روحانیون نزد مردم و دولت هستیم. مردم همه چیز خود را در اختیار و فرمان آنها گذاشته بودند. از اذان گفتن در گوش مولود تازه، تا به خاک سپردن ، عقد و ازدواج و طلاق ، مکتب ها و تعلیمات ، مساجد و منابر محاضر (معاملات و اقتصاد) ، محاکم ، خمس و سهم امام و زکات؛ دولت فقط و آن هم اسماً قشونی داشت، نایب الحکومه هایی برای لخت کردن می فرستاد و سیاست خارجی را با جهالت و خفت تمام اداره می کرد و در حقیقت، سرگرم زن بازی و خوش گذرانی بود. در این دوره اگر روحانیون فتوا می دادند، مردم کفن پوش حاضر می شدند ولی متاسفانه نه آنها و نه پیشوایان (جانشینان علی ابن ابیطالب (ع) ) ، شمشیر زدن و جنگ کردن بلد نبودند!

خلاصه آنکه، همه چیز و همه کار در دستشان بود ولی به صورت منفعل و در حقیقت هیچ کاری نکردند. نمی گویم جنگ و جهاد، ولی اقلاً، قناتی، پلی، جاده ای، بیمارستانی، کتابخانه ای، کارخانه ای ، شرکتی ، دانشگاهی ... اگر می خواستند همه کار می توانستند.