اشعاری زیبا از حسین پناهی

یکشنبه 92/4/16 — azadnagar - نظر

پشت دیوار لحظه ها همیشه کسی می نالد 

چه کسی او؟

زنی است در دوردست های دور 

زنی شبیه مادرم

---------------------------------------

چه اوقات سختی که بر من گذشت

گواه دل ریش من ماه بود

دمی شک نکردیم به شاهراه ها

 دریغا که بیراهه ها راه بود

-------------------------------------

به تعبیر تفسیر این زندگی

بیایید با هم همه شک کنیم

خطا بوده شاید تعابیر ما

 نگاهی به تعبیر جلبک کنیم

-----------------------------------

به خانه می رفت

با کیف 

و با کلاهی که بر هوا بود 

چیزی دزدیدی ؟

-------------------------------

ده دقیقه سکوت به احترام دوستان و نیاکانم 

غژ و غژ گهواره های کهنه و جرینگ جرینگ زنگوله ها 

دوست خوب من

وقتی مادری بمیرد قسمتی از فرزندانش را با خود زیر گل خواهد برد

--------------------------------------------------------------------

بی تو 

نه بوی خاک نجاتم داد 

نه شمارش ستاره ها تسکینم 

چرا صدایم کردی....

-------------------------------------

مادربزرگ

گم کرده ام در هیاهوی شهر 

آن نظر بند سبز را 

که در کودکی بسته بودی به بازوی من

-----------------------------------------

در انتهای هر سفر 

در آیینه 

دار و ندار خویش را مرور می کنم 

این خاک تیره این زمین

-------------------------------------

اولین نقطه ای که از مرکز کائنات گریخت

و بر خلاف محورش به چرخش در آمد ، سر من بود!

من اولین قابله ای هستم که ناف شیری را بریده است!

اولین آواز را من خواندم ،

ردقلم : حقیقتش من درست متوجه معنی این یکی نشدم، اگه شما

متوجه شدید، به من هم بگید.

--------------------------------------------

بر می گردم 

با چشمانم 

که تنها یادگار کودکی منند 

آیا مادرم مرا باز خواهد شناخت ؟

----------------------------------------

صدای پای تو که می روی 

و صدای پای مرگ که می آید… 

دیگر چیزی را نمی شنوم

------------------------------------