فروپاشی کمونیسم عبرتی بزرگ ....

چهارشنبه 92/9/27 — azadnagar - نظر بدهید

در اتحاد شوروی، نویسندگان از نفوذ هنری و سیاسی برخوردار بودند. به این دلیل، کرملین، پیوسته نویسندگان را از طریق تهدید یا تطمیع به ثناگویی از رژیم وا می داشت.

چنین نویسندگانی برای نظامی که احزاب سیاسی مخالف، یا در واقع هیچ نوع مخالف سازمان یافته ای را تحمل نمی کرد، خطری ویژه به حساب می آمدند. سولژنیتسین نویسنده بزرگ روس می گوید : «برای یک کشور، داشتن یک نویسنده ی بزرگ – نترس؛ این را آهسته می گویم – مثل داشتن یک دولت دیگر است.»

هنگامی که رژیم شوروی با دو نویسنده که خطری بسیار جزئی برای کرملین بودند به نام های سینیاوسکی و  دانیل به بی رحمانه ترین شکل برخورد کرد و آن ها را به زندان مخوف گولاک فرستاد اشتباهی عظیم مرتکب شد که مشکلات موجود شوروی را بیش از پیش تشدید کرد. شاید اگر رژیم شوروی چنین بی تدبیر برخورد نمی کرد دیگران هم چندان به آن کتاب ها توجه نمی کردند اما با این کار آن دو اثر جهانی شدند.

آندره یی آمالریک مورخ جوان و سرسخت که سالها رنج تبعید و کار اجباری در سیبری را چشیده بود جمله ای گفته است که حقارت مستبدان را به خوبی نمایانگر است :

«مقامات می توانند انسان را دستگیر و مجازات کنند؛ اما نمی توانند او را از ارزش های اخلاقی خود محروم کنند.»