سلسله مباحث راه ناهموار ...

دوشنبه 92/10/16 — azadnagar - نظر

این سخن سخن درستی است...زمانه هم در گذار خود، آن چه را که رنگ فرهنگ و اندیشه و هنر دارد نگاه می دارد و از آن نگهبانی می کند، و آن چه را که رنگ سیاست دارد، کهنه و ژولیده و فراموش می کند. چنان که گفته شده است: ما عصر حافظ و عصر فردوسی و خیام داریم . اما عصر سلطان محمود و امیر مبارزالدین و ملکشاه سلجوقی نداریم.

تقریبا بسیاری نمی دانند آن شاعران در روزگار کدام امیر و وزیر به سر برده اند. اگر هم نامی مانده به مدح و یا به قدح، آن نام ها در ذیل فرهنگ مانده اند. چنان که وقتی حافظ سرود:

شاه غازی خسرو گیتی ستان

آنکه از شمشیر او خون می‌چکید

سروران را بی گنه می‌کرد حبس

گرد نان را بی خطر سر می‌برید

گه به یک حمله سپاهی می‌شکست

گه به هویی قلبگاهی می‌درید

عاقبت شیراز و تبریز و عراق

چون مسخر گشت وقتش در رسید

آنکه روشن بد جهان بینش بدو

میل در چشم جهان بینش کشید