اشعاری از سید حمید رضا برقعی

با همین چشم های خود دیدم، زیر باران بی امان بانو! 

درحرم قطره قطره می افتاد آسمان روی آسمان بانو

صورتم قطره قطره حس کرده ست چادرت خیس می شود اما 

به خدا گریه های من گاهی دست من نیست مهربان بانو

....................................................................................

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد

ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد

بی تو چندیست که در کار زمین حیرانم

مانده ام بی تو چرا باغچه ام گل دارد

......................................................

قامت کمان کند که دوتا تیر آخرش

یک دم سپر شوند برای برادرش

خون عقاب در جگر شیرشان پر است

از نسل جعفرند و علی این دو لشکرش

......................................................

یادتان هست نوشتم که دعا می خواندم

داشتم کنج حرم جامعه را می خواندم 

از کلامت چه بگویم که چه با جانم کرد

محکمات کلمات تو مسلمانم کرد

......................................................

 دلی در خون نشسته دوست داری؟

بگو قلبی شکسته دوست داری؟

تورا ای عشق ، بی سر دوست دارم

مرا با دست بسته دوست داری؟