طریق عفو و بخشش را پیش گیر و به نیکویی امر کن!

سه شنبه 92/11/15 — azadnagar - نظر بدهید

طریق عفو و بخشش را پیش گیر و به نیکویی امر کن!

عصام بن مصطلق شامی که زمانی یکی از دشمنان سرسخت علی بن ابی طالب علیه السلام و فرزندانش بود چنین نقل می کند:

«من وارد مدینه طیبه شدم. حسین بن علی[علیه السلام] را دیدم که فوق العاده نیکو منظر و پاکیزه بود. در این هنگام آن بغض و دشمنی که از پدرش علی[علیه السلام] در سینه داشتم، نمایان شد. نزدیک رفتم و گفتم: تویی پسر ابو تراب؟

فرمود: آری.

من با شنیدن پاسخ مثبت به ناسزا گویی به او و پدرش پرداختم. حسین بن علی [علیه السلام] نگاهی به من افکند و سپس این آیه را تلاوت کرد:

خُذِ العَفوَوَ أمُر بِالعُرفِ وِ أَعرِض عَنِ الجاهِلینَ (اعراف،آیه 199)

طریق عفو و بخشش را پیش گیر و به نیکویی امر کن و از مردمان نادان چشم پوشی نما.

آنگاه به من فرمود: کار را بر خویشتن سهل و آسان نما. از برای من و خودت طلب آمرزش کن. آگر از من کمک می خواهی، تو را کمک کنم. اگر انتظار[کمک مالی] داری، به تو عطا نمایم. اگر احتیاج به هدایت داری، تو را هدایت کنم.

من با مشاهده این رفتار حسین بن علی [علیه السلام] از گفته خویش سخت پشیمان شدم؛ اما او با هوشمندی ندامت و پشیمانی مرا دریافت و فرمود: اندوهگین مباش! خدا شما را می آمرزد؛ خدا ارحم الّراحمین است. اکنون اگر چیزی از من می خواهی، بدون شرمساری از من بخواه که امیدوارم بتوانم آن را برآورده سسازم.

این گفته حسین بن علی [علیه السلام] مرا دچار شرمساری بیشتری ساخت. آرام آرام از حضور آن حضرت بآهستگی دور شدم و خود را به میان جمعیت رساندم تا وی مرا نبیند. بعد از آن، عشق و محبتی از حسین و پدرش علی [علیه السلام] تمام وجود من را فراگرفت و کسی محبوب تر از آنان نزد من نبود.»