نام نیکو ...

شنبه 92/11/26 — azadnagar - نظر

نام نیکو

«آورده اند که بزرگی را در مجلس پادشاهی تعریف بسیار کردند و از فصاحت و بلاغت و فضائل و معانی ائ بسی شرح دادند به مرتبه ای که شوق پادشاه به لقای او از سر حدّ بیان تجاوز کرده به احضار او مثالی (فرمانی) عالی ارزانی فرمود. آن عزیز که به مجلس عالی درآمد، بعد از ادای سلام گفت که پادشاه را هزار سال بقا باد.

پادشاه گفت: اول بار سخن محالی گفتی و این از فضل تو عجب بود و از مثل تو غریب نمود.

جواب داد که حیات مردم نه همین در بقای بدن است. همه کس داند که نهایت بقای آدمی به هزار سال نرسد؛ اما چون نام نکو بعد از وفات، حیاتی دیگر است، غرض من آن بود که رقم نیکنامی آن حضرت هزار سال بر صحیفه روزگار باقی ماند.

کسی کو شد به نام نیک مشهور/پس از مرگش بزرگان زنده دانند

ولی آن را که بد فعلل است و بدنام/اگرچه زنده باشد مرده خوانند»