خوب خلع سلاحت کرده اند، تو را ترک می گویند . ....

شنبه 92/11/26 — azadnagar - نظر

همین که لب به سخن می گشایی از تو می پرسند موضعت کدام است؟ نام حزبت چیست؟ طرفدار کدام دسته ای؟ و آن گاه بدون اینکه منتظر پاسخ بمانند، خود پاسخ این سوالات را نزد خود می دهند و مُهر و برچسب لازم را هم که آماده در انبان دارند بر پیشانی ات و بر سخنت می چسبانند و دلشاد از داوری خود و سرشار از غرور و سرور، و با اطمینان کامل از اینکه هم خودت را و هم سخنت را خوب شناخته اند و خوب خلع سلاحت کرده اند، تو را ترک می گویند . و تو می مانی و خودت. یعنی در می مانی که چه بکنی و چه بگویی و در برابر این سلاح، صلاح در چیست؟

در این غوغا صدا به صدا نمی رسد، گوشها مشتری زبانها نیستند و هوشها با هوشها سخن نمی گویند. گوشها را صداهایی دیگر و چشمها را سیماهایی دیگر پر کرده است. کلمات تو بر معانی دیگر حمل می شود و در آوای تو طنین دیگری شنیده می شود و زبان تو به زبان دیگری ترجمه می شود و دست آخر وقتی برمی گردی و به گفته خود می نگری می بینی که در قربانگاه سیاستها و موضعگیری ها چنان ذبحش کرده اند و چنان پوست از تنش برکنده اند که تو را از دیدن آن جثه بی رمق و بی خون شرم و دریغ می آید.