خاطرات دکتر ظریف. سفیر پیشین ایران در سازمان ملل متحد

دوشنبه 92/5/21 — azadnagar - نظر

کسانی که در پرونده هسته ای و جزئیات آن درگیر بودند، می توانند کاملا بفهمند که در مقاطع مختلف، دوستانی که تخصص نداشتند چگونه با ساده انگاری عجیبی که داشتند، تصور می کردند که به خاطر ملیت یا مذهب آقای البرادعی، موضوع به زودی حل خواهد شد.

 فکر می کردند استفاده از برخی عبارات که در نصّ صریح اساسنامه آژانس نیامده، به سود آن هاست. مثل اینکه آژانس به جای «نقض» بگوید : عدم رعایت. مدیر کل به جای « non compliance » گفته است : « breach of the obligation to comply » یعنی به جای «نقض» گفته است : « نقض تعهد به رعایت ». بسیاری متوجه نمی شدند که نتیجه چیست. دوستان غیر متخصص خیلی خوب پیشرفت کرده بودند که لا اقل تفاوت ظاهری این دو جمله را بفهمند، اما مشکل این بود که فکر می کردند که نهایت حقوق بین الملل همین است. علم محدود، بدتر از نداشتن علم است.... همین عبارت پرونده ما را به شورای امنیت برد. آقای البرادعی به نا حق برای این که مشکلش را با آمریکا حل کند و یک دوره دیگر نیز باقی بماند، این عبارت را وارد این گزارش کرد....

منبع: خاطرات آقای سفیر ص 233