جنگ 8 ساله

دوشنبه 92/6/4 — azadnagar - نظر بدهید

صدای پای جنگ

شهریور سال 1359 توپ های عراق مرزنشین های ایرانی را گلوله باران می کردنداما هیچ کس صدای مرزنشین ها را نمی شنید. نیمه شهریور توپ خانه عراق قصر شیرین را گلوله باران کرد. اما توپخانه ایران به گلوله باران اطراف شهر خانقین اکتفا کرد و صرفا آمادگی خود را نشان داد.  در 16 شهریور عراق ارتفاعات خان لیلی و زینل کش در استان کرمانشاه را اشغال کرد.عراقی ها به پیش رویشان ادامه دادند و پاسگاه تنگاب کهنه را هم اشغال کردند.در 19 شهریور عراق به ارتفاعات میمک در شمال استان ایلام هم حمله و ارتفاعات میمک را هم اشغال کرد.  فرماندهان نظامی ایران هنوز هجوم عراق را در حد درگیری های مرزی تفسیر می کردند.

دورتر از خط مقدم

سو استفاده عراق از ضعف شدید دیپلماتیک ایران

ایرانی ها وزیر خارجه نداشتند چون مجلس و رییس جمهور نمی توانستند سر یک نفر توافق کنند اما عراق در حوزه ی دیپلماتیک بسیار حساب شده کار می کرد. پس از حمله (ارتش عراق) به میمک، به وزارت خارجه ایران مودبانه نوشتند « ایران به سرزمین عراق تجاوز و قرارداد 1975 الجزایر را نقض کرده است. ما هیچ قصد آزمندانه ای نسبت به اراضی ایران نداریم. » به سازمان ملل متحد، کنفرانس سران کشورهای غیر متعهد، سازمان کنفرانس اسلامی، اتحادیه ی عرب، سازمان وحدت آفریقا، بازار مشترک اروپاو... هم نامه نوشتند که « از زمان تیره شدن رابطه ی ایران و عراق، برخوردهایی در مرزها روی داده است و نیروهای ایرانی مرتکب تجاوزهایی نسبت به اشخاص ، نفوذ به اراضی عراق و خراب کاری هایی شده اند که عراق آنها را دفع کرده است. »

30 شهریور سعدون حمادی آخرین نامه اش را برای سازمان های بین المللی چنین نوشت « ایران تمام تعهدهای خود را نسبت به معاهده ی الجزایر لغو کرده ، ولی دولت جمهوری عراق به حفظ رابطه های خوب با تمام کشورهای همسایه ، مخصوصا ایران علاقه مند است و به هیچ وجه قصد جنگ کردن یا توسعه ی دامنه اختلاف ها با ایران را، بیش از آن چه دفاع مشروط باشد ، ندارد.»

منبع : کتاب دایره المعارف مصور تاریخ جنگ ص 51