دکتر علی شریعتی :

جمعه 92/6/22 — azadnagar - نظر بدهید

دکتر علی شریعتی :

چرا ابوذر علی، به جای آن جبهه گیری سختی که به قیمت جان خود و خانواده اش تمام شد، به گوشه مسجدها نخزید تا برای مسلمانان تحقیقات خیلی علمی بکند و مثلا بگوید : فلان آیه در فلان ساعت و ثانیه نازل شده است، فلان حرف، مخرجش، ما تحت خلق است و ...؟

چرا ابوذر چنین نکرد؟

چرا، او که بهترین کسی بود که می توانست از کرامات و معجزات پیغمبر و علی ...و ولایت آنان بر موجودات آسمانی و طعام دوزخیان و نوع شراب بهشتیان... سخن بگوید... ما می بینیم، بی ملاحظه همه چیز، در یک مجلس رسمی و عالی ترین محفل سیاسی و اسلامی جامعه، استخوان پای شتر را چنان بر فرق کعب می زند که خون جاری می شود و پشت سرش هم، هر چه به دهنش می آید، برای التیام زخمش! نثارش می کند؟...

زیرا که مساله این است که این مردکه ی یهودی ! که تا دیروز جزو روحانیون یهود بود، ولی امروز که می بیند دیگر از ملّایی یهود، چیزی نمی ماسد، همه کفار، یا مسلمان شده اند، یا ذمّی اسلام شده اند و یا نابود، و به هر حال دور، دور، اسلام است، آمده مسلمان شده و لباس روحانیت و فقه اسلامی به تن کرده و این بار بر مسند فتوای اسلام نشسته و قرآن را برای مسلمانان معنی می کند آن هم به نفع عبدالرحمن بن عوفِ سرمایه اندوز و به ضرر همه مردم استثمار شده ای که به هوای عدالت، رو به اسلام آورده اند... و این است که پیغمبر این لحن و لهجه را می ستاید که « زمین تیره در بر نگرفته و آسمان کبود سایه نیفکنده، راست سخن تر و درست لهجه تر از ابوذر‌»!

و بر خلاف بینش و اخلاق مذهبی ما ، « علی بزرگ – این مردِ تند بی ملاحظه گستاخ را که یک تنه بر سر شخصیت های محترم! استخوان شتر می زند و فریاد می کشد و رسوایی راه می اندازد و رعایت حرمت اشخاص بزرگ را نمی کند – با چنین تعبیر عجیب می ستاید که : « شرم و پاکی ابوذر، همچون مسیح بن مریم است » !

منبع : کتاب شیعه ص 18