استاد علی شریعتی :

دوشنبه 92/7/8 — azadnagar - نظر بدهید

استاد علی شریعتی :

انسان به میزانی که به مرحله انسان بودن نزدیک می شود ... احساس تنهائی بیشتری می کند، اشخاصی که عمیق ترند ، اشخاصی که دارای روح برجسته تر و ممتازتر هستند از آنچه که توده مردم هوس روزمرّه شان است و لذت عمومیشان، بیشتر رنج می برند، و یا میبینیم کسانی را که به میزانی که روح در آنها اوج می گیرد و اندیشه متعالی پیدا می کند، از جامعه و زمان فاصله می گیرد و در زمان تنها می ماند.

شرح حال نوابغ را اگر بخوانیم می بینیم که یکی از صفات مشخص این نوابغ تنهائیشان در زمان خود آنهاست، در زمان خودشان مجهولند، غریبند و در وطن خویش بیگانه اند و آنها را و اثرشان را و سخن شان را و سطح اندیشه و هنرشان را آیندگان بهتر می توانند بفهمند.

منبع : کتاب علی تنها است . ص 16- 17