خاطرات حجت الاسلام ناطق نوری

سه شنبه 92/7/9 — azadnagar - نظر بدهید

در دوره ریاست مجلس چهارم، 17 خبرنگار به ایران آمدند، مسئولین هیچ کدام حاضر به مصاحبه با این ها نشدند، اما من گفتم: به آنها بگویید به مجلس بیایند و صدا و سیما هم حضور داشته باشد. اینها دو تا سه سوال جدی کردند، مثلاً یکی این که، «ما رفتیم نماز جمعه و دیدیم همه می گویند مرگ بر آمریکا و پرچم آمریکا را آتش می زدند، شما نظرتان چیست؟ آیا اینها درست است؟» در اینجا من باید جوابی می دادم که هم ناظر به حفظ استراتژی خودمان می بود و هم آن حرف نزد جهانیان منطقی باشد. من گفتم: « مردم ما قدرت تفکیک دارند، آنها با ملت آمریکا دعوا ندارند، اما گله دارند، ما هم گله داریم که چرا این روءسا را انتخاب می کنند. پرچم هم علامت ملیّت یک کشور است، مسئولین ما هم توهین به آن را قبول ندارند و زمانی که پرچم آمریکا را روی خیابان کشیده بودند و روی آن رژه می رفتند، مسئولین دستور دادند که این پرچم را بردارید، چون علامت ملیت است. مردم ما که می گویند مرگ بر آمریکا، اگر با آنها مصاحبه کنید و بپرسید، به شما می گویند که منظور دولت و رئیس جمهور آمریکاست نه مردم آن.

سوال دیگر آنها راجع به سلمان رشدی بود که پرسیدند: « آیا شما هم چنان به فتوای حضرت امام (ره) پای بند هستید؟ آیا دولت ایران هم چنان قصد ضربه زدن دارد؟» البته در این سوال، خبرنگار کمی هم شیطنت به خرج دادند. من گفتم: «اشتباه نکنید. امام یک فتوا دادند، مخاطب امام مکلفین و مقلدین ایشان هستند. دولت مخاطب نیست، البته تک تک اعضای دولت ممکن است مقلد امام باشند. دولت یک انسان و مخاطب فتوا نیست، بنابر این دولت برای کشتن او کاماندو نمی فرستد.»

منبع : کتاب خاطرات حجت الاسلام ناطق نوری ص160 - 162