دکتر علی شریعتی :

چهارشنبه 92/7/17 — azadnagar - نظر بدهید

دکتر علی شریعتی :

بخشی از نامه به فرزندش احسان .

... من در این یک سال و چند ماه به راستی زندگی نکرده ام، می دانی که چقدر در کار غذا و لباس و اداره زندگی عاجزم، در عین حال، برای اینکه آشپز شخصی و خدمتکار شخصی و لباس شور شخصی نداشته باشم و به زندگی راحت – که مرداب روح است – عادت نکنم، در همان خانه ای که دیده بودی، تنها زندگی می کنم و خودم رخت می شورم و خودم جارو می کنم و ظرف می شورم و غذا تهیه می کنم ( چون می خواستم بگویم : می پزم، دیدم ادعای بی جایی است! ) و خودم حتی از بیرون نفت می خرم... شبها تا صبح ساعت هشت و نه و ده تنها به سر می برم و تنها با کتاب و کاغذ و قلم و اندیشه ها و آرزوها و رنجها و هراسها و خیانتها و نامردیها و دشمنی ها و توطئه ها و زشتی هایی که آماج همه اش شده ام ... و روزها تا شب درگیر با دشمن و دوست و غرقه در کار و کار و کار .....

منبع : کتاب با مخاطبهای آشنا ص 56