دکتر علی شریعتی :

یکشنبه 92/7/21 — azadnagar - نظر بدهید

بخشی از نامه دکتر علی شریعتی به فرزندش احسان :

... و آیا این دلهره من، که گاه به وحشت می کشد، ریشه دار و جدی نیست که می بینم آن نهالی را که به جان پرورده ام و به جان دادمش آب، از خاکی که با خون ابوذر وحسین گل شده و شط شیرین و پرشوکت ابراهیم و بودا و مزدک، در مسیر چند هزار ساله شوق از کنارش می گذرد و آفتاب گدازان عشق بر سرش می تابد، کندیم و بردیم تا در خاکی (آمریکا) که از کود شیمیایی ساخته اند و با خون سرخ پوستان آغشته اند غرسش کنند، در زیر سقفی از پولاد و لای دیوارهایی از آسمان خراش و باغی که نه از رویش که از یورش آباد است؟

نه، امیدم به جنس این نهال، که از بذر این مزرعه ما است و به آگاهی اش بر اینکه فاجعه بیگانگی در کمین است و علقه اش به مردم این کویر ، دلهره ام را تسکین می بخشد.

خداحافظت بابا علی.

منبع : کتاب با مخاطبهای آشنا ص 64