بخش هفتم نمایشگاه بزرگ صهیونیسم شناسی

  «حزای لافین» نویسنده یهودی می‌گوید :« ما در روزگار نبرد با اعراب زندگی می‌کنیم. ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که می‌توان عنوان «دشت‌های

 خون» را به آن اطلاق کرد. بنابراین ، وظیفه ماست که از نوشتن داستان‌های زیبا که در آن از پروانه‌ها ، گل‌ها و روغن پاک و زلال زیتون صحبت

 می‌شود ، خودداری کنیم ... من می‌خواهم نسلی بیافرینم که انتقام مرا بگیرد. این نسل همان هزاران خواننده و کودکانی هستند که برای خواندن

کتاب‌های من فریاد می‌کشند».

از زبان «دزرائیلی» یکی از قهرمانان داستان‌ها آمده است :« قهرمان بر در خانه‌های شما به پا می‌خیزد و هرآنچه را نزد شماست از بین می‌برد و هیچ‌کس

 نخواهد ماند. مرد ، زن ، کودک شیرخوار ، گاو ، گوسفند ، شتر و الاغ همه کشته خواهند شد. از من می‌پرسی که چه می‌خواهم ؟ پاسخ من

 موجودیت قومی است که آن را ندارم. از من می‌پرسی که چه می‌خواهم ؟ پاسخ من قدس است».

بدین ترتیب ، ادبیات یهودی موضعی غیرانسانی و غیراخلاقی اتخاذ می‌کند که غرق در گمراهی و نیرنگ و فریب است و احساس کینه و نفرت را در

درون یهودیان می‌کارد و جهانیان را قانع می‌کند که فلسطینیان عنصری مخالف هستند که باید برطبق اصول زیر از بین بروند .