همراه حسین از مکه تا کربلا ....

چهارشنبه 92/8/29 — azadnagar - نظر بدهید

فرود امام (ع) در نینوی 

هر دو لشکر باهم حرکت می کردند که امام قصد داشت به مسیر دیگری برود اما حر مانع شد و هر دو لشکر به نینوا رسیدند در همین حال نامه ای از عبیدالله بن زیاد رسید که در آن چنین آمده بود:

اما بعد چون نامه ام به تو رسید و فرستاده ام نزد تو آمد، بی درنگ بر حسین تنگ گیر و او را جز در دشتی بی آب و گیاه فرود نیاور. به فرستاده خود دستور دادم از تو جدا نشود تا خبر انجام فرمانم را بیاورد. والسلام.راوی گوید : دیده های امام اشک آلود شد و فرمود: خدایا! خدایا! از اندوه و بلا به تو پناه می برم. و همان جا فرود آمد.

سپس امام رو به اصحاب خود کرد و فرمود: اما بعد. حقاً که مردم بندگان دنیایند و شیرینی دنیا را تنها بر زبان خود دارند. تا زندگی هایشان پربار است بر محور دین گرد آیند، پس چون با بلاها آزموده و آزرده شوند دینداران کم شوند. سپس پرسید: آیا اینجا کربلاست؟ گفتند آری. فرمود: این زمین جایگاه اندوه و بلاست، همین جا خوابگاه شتران ما و محل قیام ما و جای ریختن خون های ماست.