شنبه 92/10/14 — azadnagar - نظر

استاد مطهری :

اگر کسی فتواهای فقها را با یکدیگر مقایسه کند و ضمنا به احوال شخصیه و طرز تفکر آنها در مسائل زندگی توجه کند می بیند که چگونه سوابق ذهنی یک فقیه و اطلاعات خارجی او از دنیای خارج در فتواهایش تاثیر داشته، به طوری که فتوای عرب بوی عرب می دهد و فتوای عجم بوی عجم ، فتوای دهاتی بوی دهاتی می دهد و فتوای شهری بوی شهری.

این دین ، دین خاتم است، اختصاص به زمان معین و یا منطقه معین ندارد، مربوط به همه منطقه ها و همه زمانهاست، دینی است که برای نظام زندگی و پیشرفت زندگی بشر آمده.

پس چگونه ممکن است فقیهی از نظامات و جریان طبیعی بی خبر باشد، به تکامل و پیشرفت زندگی ایمان نداشته باشد و آنگاه بتواند دستورهای عالی و مترقی این دین حنیف را که برای همین نظامات آمده و ضامن هدایت این جریانها و تحولات و پیشرفتهاست کاملا و به طور صحیح استنباط کند؟!

منبع : کتاب ده گفتار ص 130

جمعه 92/10/13 — azadnagar - نظر

استاد مطهری :

اگر فقیهی را فرض کنیم که همیشه در گوشه خانه و یا مدرسه بوده و او را با فقیهی مقایسه کنیم که وارد جریانات زندگی است، این هر دو نفر به ادله شرعیه و مدارک احکام مراجعه می کنند، اما هر کدام یک جور و یک نحو بخصوص استنباط می کنند.

مثالی عرض می کنم : فرض کنید یک نفر در شهر تهران بزرگ شده باشد و یا در شهر دیگری مثل تهران که در آنجا کُر و آب جاری فراوان است ، حوضها و آب انبارها و نهرها هست، و همین شخص فقیه باشد و بخواهد در احکام طهارت و نجاست فتوا بدهد. این شخص با سوابق زندگی شخصی خود وقتی که به اخبار و روایات طهارت و نجاست مراجعه کند یک طوری استنباط می کند که خیلی مقرون به احتیاط و لزوم اجتناب از بسیاری چیزها باشد. ولی همین شخص که یک سفر به زیارت خانه خدا می رود و وضع طهارت و نجاست و بی آبی را در آنجا می بیند نظرش در باب طهارت و نجاست فرق می کند، یعنی بعد از این مسافرت اگر به اخبار و روایات طهارت و نجاست مراجعه کند آن اخبار و روایات بری او یک مفهوم دیگر دارد.

منبع : کتاب ده گفتار ص 129الی 130

چهارشنبه 92/10/11 — azadnagar - نظر بدهید

استاد مطهری :

شما می بینید که یک عالم ، مغزش جاهل است. عالم است ولی مغزش مغر جاهل است.

عالم است؛ یعنی خیلی چیزها را یاد گرفته، خیلی اطلاعات دارد ولی آنجا که شما مساله ای خارج از حدود معلوماتش طرح می کنید، می بینید که با یک عوام صد در صد عوام طرف هستید . آنجا که می رسد ، یک عوام مطلق از آب در می آید.

منبع : کتاب تعلیم و تربیت ص 18

چهارشنبه 92/10/11 — azadnagar - نظر بدهید

مطهری فقط به دلیل نبوغ ذاتی اش نبود که مطهری شد – البته فرد برجسته ای بود. ولی، شرایطی هم وجود داشت که مطهری را، مطهری می کرد. مرحوم مطهری در جلسات عمومی و خصوصی حضور می یافت و در این جلسات از ناحیه ی روشنفکران و دانشجویان مورد پرسش های جدی قرار می گرفت و نمی توانست نقص منطق و حجت خود را با قدرت پُر کند؛ کاری که امروز بخشی از متعصبین مذهبی می کنند، تشری می زنند و معترض را خاموش می کنند. ولی مطهری آن روز این کار را نمی توانست و نمی خواست بکند. اگر حجت و منطق داشت، مقابله و مدافعه می کرد و اگر نداشت شکست را باید می پذیرفت.

این شرایطی بود که آن بزرگان را پروراند و استعدادهاشان را شکوفا کرد و آن ها را برای جامعه ، سودمندتر و بهره آورتر ساخت.

سه شنبه 92/10/10 — azadnagar - نظر

استاد مطهری  :

احتیاجات بشر در آب و نان و جامه و خانه خلاصه نمی‏شود ، یک اسب و یا
یک کبوتر را می‏توان با سیر نگهداشتن و فراهم کردن وسیله آسایش تن ،
راضی نگهداشت . ولی برای جلب رضایت انسان ، عوامل روانی به همان‏
اندازه می‏تواند موثر باشد که عوامل جسمانی  .
حکومت‏ها ممکن است از نظر تامین حوائج مادی مردم ، یکسان عمل کنند ،
در عین حال از نظر جلب و تحصیل رضایت عمومی یکسان نتیجه نگیرند ، بدان‏
جهت که یکی حوائج روانی اجتماع را برمی‏آورد و دیگری برنمی‏آورد .
یکی از چیزهائی که رضایت عموم بدان بستگی دارد اینست که حکومت با چه‏
دیده‏ای به توده مردم و به خودش نگاه می‏کند ؟ با این چشم که آنها برده و
مملوک و خود ، مالک و صاحب اختیار است ؟ و یا با این چشم که آنها
صاحب حقند و او خود تنها وکیل و امین و
نماینده است ؟ در صورت اول هر خدمتی انجام دهد از نوع تیماری است که‏
مالک یک حیوان برای حیوان خویش ، انجام می‏دهد ، و در صورت دوم از نوع‏
خدمتی است که یک امین صالح انجام می‏دهد ، اعتراف حکومت به حقوق واقعی‏
مردم و احتراز از هر نوع عملی که مشعر بر نفی حق حاکمیت آنها باشد ، از
شرایط اولیه جلب رضا و اطمینان آنان است….
*********************
شهید مطهری؛ سیری در نهج البلاغه
صفحه 117 و 118

شنبه 92/10/7 — azadnagar - نظر بدهید

استاد مطهری :

اساساً «رمز اجتهاد» در تطبیق دستورات کلی با مسائل جدید و حوادث متغیر است. مجتهد واقعی آن است که این رمز را به دست آوده باشد ، توجه داشته باشد که موضوعات چگونه تغییر می کند و بالتبع حکم آنها عوض می شود، و الّا تنها در مسائل کهنه و فکر شده فکر کردن و حداکثر یک «عَلَی الاَقوی» را تبدیل به «عَلَی الاَحوَط» کردن و یا یک «عَلَی الاَحوَط»  را تبدیل به «عَلَی الاَقوی» کردن هنری نیست و این همه جار و جنجال لازم ندارد.

منبع : ده گفتار ص 128