یکشنبه 93/2/7 — azadnagar - نظر

استبداد، از نوع چشم بادامی ها ...

مدتی بود که برخی از سریال هایی مانند جومونگ و دونگ بی و ... را از تلویزیون نگاه می کردم، یکی از مهمترین پیامهای این فیلمها که به شکل وسیع و با ساعات طولانی پخش می شوند انتقال روح استبدادی از نوع شرقی است که در این سریالهای طولانی موج می زند، مثلا ، در این سریالها هنوز این تمام مردم هستند که خدمتکار پادشاه هستند و برای چاپلوسی و تملق نسبت به او دست و پا میزنند، دوم اینکه، در این سریالها این پادشاه است که حرف اول و آخر را می زند و خبری از عقلانیت جمعی و رای گیری نیست، سوم آنکه در این فیلمها تعبد محض به دور از فکر و عاقبت اندیشی فراوان دیده می شود و بسیار نکته های دیگر که در این مملکت استبداد زده که قرن های دراز روحیه استبداد زدگی بر ما مستولی بوده و اسیر پادشاهان بوده ایم و باید قدم در راه مبارزه با این فرهنگ منحوس استبداد باشیم شاید این سریال ها که حامل این فرهنگ هستند به نوعی تاثیر منفی بگذارند. البته نباید از نکات خوب در این سریالها هم چشم پوشید.

والسلام  

یکشنبه 93/2/7 — azadnagar - نظر بدهید

مهندس بازرگان :

شاه به مصاحبه کنندگان فضول خارجی و در تبلیغات داخلی گفته بود :

«در کشور من آزادی کامل وجود دارد، جز برای خیانت»

این کلام شاهانه واقعا شاهکار بود! کیست که در دنیا مخالف جلوگیری از خیانت باشد؟ منتهی ظرافت مسئله و آنجا که آزادی کامل تبدیل به اختناق کامل می شد و خبرنگاران به خاطرشان نمی رسید که سوال کنند، تعریف و تشخیص آن خیانت با که بود؟

ابر مرد عظیم الشان!! این تعریف و تشخیص آن را به اختیار خود و دستگاه زیر فرمانش گرفته بود.

خیانت عبارت بود از اهانت و مخالفت با شاه، و یا حتی عدم اطاعت و پیروی نکردن از «منویات» ملوکانه.

شنبه 93/2/6 — azadnagar - نظر بدهید

سلاطین تشریفات و تظاهر اسلامی شدید داشتند ولی اداره امور بر سبیل دوران جاهلیت بود و مردم، عوامشان به کسب های خصوصی ، و خواص به «ضَرَبَ زِیدٌ عَمرَا»، سخت سرگرم بودند... حکومت نه حکومت تقوا و علم بود، نه اشرافیت، بلکه اشرار. هرج و مرج و ناامنی و از هر طرف چپاول.

مومنین کاروان های عظیم برای مکه و کربلا و مشهد راه می انداختند ولی عرضه ی جلوگیری از دزدها را نداشتند و چهار تا «شمشیر به کمر» در قافله نبود. اصلا، مسلمان یک طفیلی دست و پا بسته ی بی کاره ی بی عرضه شده بود .

پنج شنبه 93/2/4 — azadnagar - نظر بدهید

در امت اسلام دو دسته متمایز با هم روبرو شدند :

اشراف، عباد و زهاد.

این دو دسته اگر در هر چیز با هم مخالف بودند در یک امر اشتراک داشتند، ثمره ی فتوحات و مخصوصا رونق و پیشرفت و برکت کارها و امنیت و قدرت چنان فراوانی و بی نیازی عجیبی ایجاد نموده بود که برای همگی بیکاری و اعراض از فعالیت و تلاش زندگی، حاصل شده بود. به این ترتیب خدا از وسط بازار و از میدان جنگ به زیر گنبد زمردین مسجد و به کنجِ خلوت خانقاه در آمد.

چهارشنبه 93/2/3 — azadnagar - نظر بدهید

اسلام اشتغال جدید و زندگی تازه نیاورد. برای همان اشتغالات و فعالیت ها و زندگی طبیعی بشری، حدود و روش یا «طریقی» را معین کرد. مبداء و سرمنزل را نشان داد و زندگی را پلی یا راهی در این میان قرار داد ...

 خلاصه : هدف خدا است ، مرکب زندگی؛ طریق یا راه، اسلام ....

دوشنبه 93/2/1 — azadnagar - نظر

ممنوعیت  تملق 

پیامبر(ص ) از مدح  نهی  کرد و فرمود: به  صورت  مداحان  (و متملقان ) خاک  بپاشید.پیامبر اسلام (ص ) از پیروانش  می خواهد که  متملقان  را مایوس  کنند، تشویقشان  نکنند، به  ایشانجایزه  ندهند، آنان  را ارتقا مقام  نبخشند. تملق ، نشانه  یک  فرهنگ  بیمار است  و از عوارض  یکجامعه  آفت زده . اولیا دین  و معلمان  معصوم  ما نه تنها مداحی  و تملق  را نپسندیده اند بلکه  با اینبیماری  فرهنگی  بشدت  مقابله  کرده اند و به جای  مداحی  و ثناگویی ، نصیحت  و حق گویی  و تذکر عیوب  را توصیه  نموده اند. در جامعه  پیامبرپسند از مداحی ، تملق  و ثناگویی  خبری  نیست .

یکشنبه 93/1/31 — azadnagar - نظر بدهید

به طور کلی بنای هر ایده بزرگ بر استخوان های چند قربانی، استوار گردیده است؛ زیرا طبیعت، پدر مالدار بخیلی است که نفایس دانش و حقایق حکمت خزینه خود را آسان و رایگان به اولاد خویش نمی دهد. بالای گنج بیکران نشسته و خوش دارد کودکانش به سمت او بدوند، دست دراز کنند، شادی و شیرین زبانی ها کنند، بالاخره محروم برگردند یا رنج و محنت برند تا گوشه ای از روزنه ذخایر را بنمایاند.

دست از مال و جان برداشته ، دل و دین در راهش ببازند تا در کنار پذیرد و تا جان شیرین در کف ننهند، به کف دیگر، گوهری نستانند.

شنبه 93/1/30 — azadnagar - نظر بدهید

برای آزاد ماندن و خالص ماندن عقل، باید محیطی آزاد برای آن فراهم کرد تا با پیوستن به عقول دیگر، صیقلی تر و خالص تر شود و از انزوای فردی بیرون آید و غبار فردیّت و عزلت از آن سترده شود. مجاهدت با نفس و در آویختن با شهوات و اهلی کردن خشم وحشی نیز، شرط دیگر پالودن عقل از آلودگی است.

شنبه 93/1/30 — azadnagar - نظر بدهید

علی به راحتی می توانست برنامه ی خلفای سلف، یعنی کشور گشایی در قیافه اسلام گستری را با قدرت و سرعت بیشتر ادامه دهد. به امثال معاویه و طلحه و زبیر پست و مقام سیاسی داده ، به سَمتی روانه شان کند. هم جاه طلبی آنها و دنیا جویی مردم ارضا شده، کارشکنی و خصومت نمی کردند و گفته می شد که کشور پهناور اسلام برخوردار از ثبات و امنیت است، و هم پرچم «لا اله الّا الله» تا ماوراء آسیا و آفریقا و تا قلب اروپا، به دست سرداران او به اهتزاز در می آمد؛ ولی اسلام برای چنین چیزی نیامده و علی چنین کاری را که از هر جهت به نظر می آمد به مصلحت باشد، انجام نداد.

برای ابد نشان داد، هدف او نه به ریاست رساندن خود و دودمان پیغمبر و مومنین بوده است و نه سرکوب کردن سران کفر و نفاق. اسلام، با مردم و با دل و دماغ آنها سر و کار داشته است و اینک باید به دست مردم عملی شود و پیش برود. باید «ریشه» پاک و بارور گردد.

پنج شنبه 93/1/28 — azadnagar - نظر بدهید

ملاک  شناخت  حق  و باطل  اشخاص  نیستند. بلکه  حق  و باطل  علامتهایی  دارند که  با آن  علامتها تمیز داده  می شوند. این  شخصیتها هستند که  به  حق  شناخته  می شوند نه  این  که  شاقول  حق شخصیت ها باشند، جامعه  بالغ  حق  مدار است  نه  شخصیت  محور. برمبنای  تعالیم  علوی  در جامعهاسلامی  اصالت  با ارزشهاست  نه  با شخصیت ها. در جامعه  شخصیت  محور، در تلاطم  حوادث  حقیقت تحریف  می شود، ارزشها شناور می گردد و مردم  حیران  می شوند.