سه شنبه 92/5/8 — azadnagar - نظر بدهید

سلطه صهیونیزم بر هالیوود ونقش آن در تامین سیاست های صهیونیزم...

صهیونیست ها در سینمای «امریکا» آن چنان نفوذ دارند که مصطفی عقاد کارگردان فیلم الرساله/محمد رسول الله (ص) از معدود سینماگران مسلمانی که توانست سال ها محیط هالیوود و امریکا را تجربه کند و در آنجا چندین فیلم بسازد، این راز را این چنین بر ملا کرده است:

     در هالیوود همه چیز کنترل می شود، حتی سوژه ی فیلم ها، در آنجا همه کاره، تولید کنندگان و تامین کنندگان مالی صهیونیست هستند که هرگز حتی اجازه ی مطرح کردن سوژه ی کاری خلاف نظرشان را به کارگردانان [مستقل] نمی دهند.1

مجله یهودی «Post and opinion» در ششم دسامبر 1974 م، اعتراف جالب توجهی داشت:

 یهودیان اکنون هالیوود را در اختیار دارند، همان طور که آن را در تسلط خویش داشته اند. حضور یهودیان در هالیوود یک حقیقت تاریخی است.اکثر تولیدکنندگان و کارگردانان هالیوود، یهودی هستند و این در حالی است که اتحادیه نویسندگان هالیوود، در عمل از 70% تا 100% از یهودیان

تشکیل شده است. هنگامی که یک غیر یهودی، یک کمپانی فیلم سازی را خریداری کند، یهودیان باز هم کنترل را در دست دارند؛ چرا که در هالیوود روابط است که باعث کسب پول های کلان می شود. کارهایی مانند خرید داستان فیلم، امضا شدن قرار دادها توسط بازیگران، توزیع فیلم و

شرکت های زنجیره ای نمایشی، مانند odeon ،همه در اختیار یهودیان است.چارلز فیش هم در هفته نامه ی «اسپات لایت» «آمریکا» می نویسد:

در هالیوود که در آن سازمان هایی چون «مرکز سایمون و سینترال» و « بنیاد ملی یهود» دارای طرفداران زیادی هستند، فیلم های سینمایی نمی توانند بی طرف باشند. 2

منبع :
1.مجله سوره حوزه هنری سازمان تبلیغت اسلامی، ش 3
2.((سلطه پنهانی)) ص 125 به نقل از مجله اسپایت لایت 22 سپتامبر 1986 چاپ آمریکا

لیست سیاه صهیونیست ها برای حفظ انحصار سینمایی خود

افزون بر تولید فیلم در راستای اهداف صهیونیستی و جذب ستارگان سینما ، وظیفه خارج کردن فیلم های خوب عربی و ضد صهیونیستی و هنر پیشگان طرفدار «فلسطین» وحقوق مسلمانان از جشنواره های بین المللی، نیز بر عهده این کمیته مافیای، گذاشته شد این کمیته، آزار

هنرپیشگانی چون آلن دولن و جان پل بلمند از «فرانسه» ، سوفیا لورن از «ایتالیا» اما تامسون از «انگلیس» و کوین کاستنر آمریکایی(به خاطر اضهارات ضد صهیونیستی اش) بود. تمام آن بازیگران، مانند ایزابل اجانی ( الجزایری الاصل فرانسوی)، تحت فشار صهیونیست ها قرار گرفتند.

ایزابل اجانی، به جرم گفتن نژاد عرب و مسلمان خود و نام پدرش محمد اجانی ، جلوی رسانه ها، از نامزدی برای جایزه ی بزرگ جشنواره ی کن 1994 م. منع شد و به او تهمت زدند که به بیماری ایدز مبتلاست. تمام بازیگرانی که کوچک ترین مخالفتی با خط قرمز های صهیونیست ها

کنند، طرد شده و نام آنها در لیست سیاه ثبت می شود. البته نظام مافیای حاکم بر هالیوود، در زمینه ی سانسور عوامل انسانی، سابقه ی دیرینه ای  دارد و اخراج چارلی چاپلین نمونه  آشکار آن است. وی یهودی مطیعی بود که علیه اربابان هالیوود طغیان کرد و به همین جرم از

  هالیوود و «امریکا» اخراج شد و پایان عمر خود را غریبانه در «اروپا» زندگی کرد.1

منبع :
1.اسطوره های صهیونیستی سینما ص 62

سه شنبه 92/5/8 — azadnagar - نظر

پدر

همان طوری که مادر حدس زد شد

پدر آمد به شهر و نابلد شد

به شهر آمد، بساط واکس وا کرد

نشست آنجا که معبر بود، سد شد

پدر را شهرداری آمد و برد

بساطش ماند بی صاحب لگد شد

پدر از معضلات اجتماعی است

که تبدیل به شعری مستند شد

و بعد آمد کوپن بفروشد اما

شبی آمد به خانه، گفت: بد شد

دوباره ریختند و جمع کردند

خطر از بیخ گوشم باز رد شد

پدر جان کَندُ و هِی از خستگی مُرد

نفس در سینه اش حبس ابد شد

به مادر گفت : من که رفتم اما

همان طوری که گفتی می شود، شد

به یاد روی ماهش بودم امشب

نشستم، گریه کردم، جزر و مد شد

دوشنبه 92/5/7 — azadnagar - نظر

مگر که لطفِ تو آن لطفِ پارسالی نیست؟  !...

مصیبتی بتر از فقر و دستِ خالی نیست    
از آن بتر، مرضی همچو پُرعیالی نیست
بر آن سرم که کنم از خرابه خانه‌کشی    
ولی به کوی تو هم یک اطاق خالی نیست
به هر دری که زدم، کس به روی من نگشود    
مگر که خانة خالی در این حوالی نیست؟
هر آن‌که دید من و پنج بچه و زن، گفت : 
«به کنجِ دوزخ هم جا جنابعالی نیست»
کدام مردِ غیورِ شجاع را دیدی    
که نزدِ خانگیان، قامتش هلالی نیست
کنارِ کوچه ز سرما هلاک خواهم شد    
وقوعِ حادثه حتم است و احتمالی نیست
مکن عذاب خدایا و رحم کن بر ما    
مگر که لطفِ تو آن لطفِ پارسالی نیست؟!
به روسیاهی خود جمله می‌کنیم اقرار    
اگرچه صورتِ اینجانبان ذغالی نیست
خلاصه، این‌همه مخلوق خانه می‌خواهند    
بر این قضیه دگر جای ماست‌مالی نیست
بلای خانه به دوشی ز جانِ ما کُن دور    
کز این بلا بتر از بهر ما اهالی نیست

دوشنبه 92/5/7 — azadnagar - نظر بدهید

استاد فاطمی نیا :  

ریشه استهزاء و مسخره نمودن، چیزی جز جهالت و نادانی نیست.

امام جعفر صادق (ع) می فرماید :

ارزش و حرمت مومن، از کعبه بیشتر است. خدا نکند انسان دل مومنی را بشکند!

آن که را هیچ به کف نیست، به دل آهی هست.!

یک وقت دیدی یک دودی بلند شد، که دودمان انسان را سوزاند! 

منبع :

کتاب نکته ها از گفته ها (دفتر سوم)- ص 28/30

دوشنبه 92/5/7 — azadnagar - نظر بدهید

سرباز مبتلا به سادیسم، قهرمان رژیم صهیونیستی...

یکی از مبارزانی که نهاد صهیونیسم تلاش کرده است تا او را به عنوان یک سرباز الگو معرفی کند ، فردی به نام«مئیر هارتسیون» است.  وزارت دفاع اسرائیل در کتابی با عنوان بیست سال برای استقلال که در سال 1968 منتشر و به

دانش‌آموزان مدارس اسرائیل هدیه کرد ، علاقه‌مندی خود را به معرفی این مرد و بیان سخنان او نشان داد.

هارتسیون در اوایل دهه 50 سرباز واحد 101 بود که فرماندهی آن را آریل شارون برعهده داشت. این واحد جنایت‌ها و عملیات‌های تروریستی متعددی خارج از مرزها ، از جمله در ارودگاه «بریج» در نوار غزه و تعدادی از روستاهای عربی مثل

روستای «قبیه» در کرانه باختری انجام داده بود.

در صفحات مختلفی از این کتاب و نیز در خاطراتی که هارتسیون خود در سال 1969 منتشر کرد ، به برخی مأموریت‌های او اشاره شده است. هارتسیون به بیان شور و اشتیاق خود در استفاده از چاقو برای کشتن اعراب به جای شلیک

گلوله به سمت آنان می‌پردازد و به‌گونه‌ای آن را توصیف می‌کند که حاکی از سادیسم اوست. او اظهار می‌کند با دیدن خونی که از بدن قربانیانش جاری می‌شده – به ویژه در تجربه اول – لذت می‌برده است.

هارتسیون درباره احساسات خود در این تجربه و در پاسخ به سؤال یک روزنامه‌نگار در مورد اینکه آیا از اقدامات خود دچار عذاب وجدان نشده است ؟ پاسخ می‌دهد :« عذاب وجدان ، هرگز. چرا چنین احساسی داشته باشم ؟ تو به سادگی

می‌توانی یک نفر را با شلیک گلوله به قتل برسانی. ماشه اسلحه را می‌چکانی و همه چیز تمام می‌شود. اما وقتی از چاقو استفاده می‌کنی ، موضوع کاملاً فرق می‌کند. در چنین وضعیتی شما یک مبارزه حقیقی دارید ...

  اسرائیل شاحاک در ابعاد خطرناک این موضوع می‌گوید : « آیا ملتی که مثیر هارتسیون قهرمان رسمی آن باشد ، لیاقت صفتی غیر از «نازیسم» را دارد ؟ آیا می‌توانیم نام دیگری به ملتی بدهیم که قهرمان آن عربی را با  چاقو  به قتل

می‌رساند و سپس نگاه می‌کنند که چگونه خونش روی زمین جاری می‌شود ؟ مگر هورست مئیتزل نازی نبود که از لذت بردنش هنگام چکیدن خون یهودیان از تیغه چاقویش صحبت می‌کرد».1

منبع :
1.خالد القشطی ، الجذور التاریخیه العنصریه الصهیونیه ، بیروت : الموسسه العربیه للدراسات و النشر ، 1981 ، صص 91-90.

دوشنبه 92/5/7 — azadnagar - نظر بدهید

دیش نامه     

ای دیشِ تو بر بام و تو از دیش به تشویش

تشویش رها کن که مصونی تو زتفتیش

پنهان چه کنی دیشِ دو متری به سربام؟

یک سوی بِنِه پوشش و از دیش میندیش

از تاریِ تصویر مباش این همه دل گیر

از بابت برفک منما این همه تشویش

مرغوب نبوده ست مگر نوع ال.ام.بی؟

کاین سان به تو تصویر دهد محو و قاراشمیش

شب تا به سحر بر سر بامی پی تنظیم

از بام فرود آی و خجالت بکش از خویش

دی بر سر هر بام یکی دیش عیان بود

امروز چو نیکو نگری بیشتر از پیش

گر چشم خرد باز کنی موقع دیدن

بر بام کسان دیش ببینی زیکی بیش

این سوی ((عرب سِت)) بوَد آن سوی ((سی.ان.ان))

این جانب ری می نگرد،آن سوی تجریش

این زیر بلیتش بود از کیش الی قشم

آن تحت تیولش بود از قشم الی کیش

شرقی طلبی،دست بر این فیش فشاری

غربی طلبی،شست نهی بر سر آن فیش

تو دیش به برداری و همسایه ندارد

تو باغ دلت خرم و همسایه دلش ریش

برخیز و یکی کابل به همسایه عطا کن

ای نانِ تو در سفره! بده لقمه به درویش

فریاد از این دیش که چون گاوِ زراعت

در مزرع افکار من و تو بزند خیش

این دیش چو مار است که هرسو بکشد سر

یا عقرب جرّاره که هرجا بزند نیش

لو فرض اگر دیش شود میش،یقیناً

جز برّ? ادبار نمی زاید از این میش

بس نکته که دردیش نهان است،ولیکن

چون قافیه تنگ است نگردم پیِ باقی ش

یکشنبه 92/5/6 — azadnagar - نظر بدهید

 علامه حسن زاده آملی :

چو ایستاده ای دست افتاده گیر! تا می توانی نماز را در اول وقت به جا آور!

تجارتت را مغتنم بشمار که انسان بی کار از دنیا و آخرت هر دو می ماند! داد و ستد مانع بندگی نیست.

کتاب پندهای حکیمانه.جلد 1 . ص56

یکشنبه 92/5/6 — azadnagar - نظر بدهید

ما برای گفتن یک شعر طنز
هی عبور از خط قرمز می‌کنیم
مثل آن خواننده غیرمجاز
کی تقاضای مجوز می‌کنیم
لاجرم چون اکثر ایرانیان
همدگر را خوب سنتز می‌کنیم
ابتدا داروی مسهل می‌خوریم
بعد از آن خواهش ز قابض می‌کنیم
ما به ظاهر مؤمنیم و کار زشت
پشت پرده ـ مثل واعظ ـ می‌کنیم
اتفاقی، زیر چشمی یک نظر
بر جینیفر خان(!) لوپز می‌کنیم
در سیاست دکترین داریم ما
پول‌ها ما صرف این تز می‌کنیم
چای می‌نوشیم با شیخ عرب
دعوی هَل مِن مبارز می‌کنیم
گر خلیج فارس را نامد عرب
نفت در حلق معارض می‌کنیم !
چند ماچ از هوگو چاوز می‌کنیم
با پوتین عهد اخوت بسته‌ایم
باج دادن هست جایز، می‌کنیم
مشکلات مملکت خالی سرِ
این قلم بر دست مغرض می‌کنیم
هرکسی گوید به زشتی هجو ما
در نشیمنگاه‌ْش پونز می‌کنیم!
بعد از انشای چنین شعر قبیح
معذرت‌خواهی ز حافظ می‌کنیم

یکشنبه 92/5/6 — azadnagar - نظر بدهید

بین برادران خود هم زیادی‌ام...

در چشم آفتاب چو شبنم زیادی‌ام
چون زهر هرچه باشم اگر کم زیادی‌ام

بیهوده نیست روی زمین‌ام نهاده‌اند
بارم که روی شانه‌ی عالم زیادی‌ام

با شور و شوق می‌رسم و طرد می‌شوم
موجم به هر طرف که بیایم زیادی‌ام

هم‌چون نفس غریب‌ترین آمدن مراست
تا می‌رسم به سینه همان دم زیادی‌ام

جان مرا مگیر خدایا که بعد مرگ
در برزخ و بهشت و جهنم زیادی‌ام

قرآن به استخاره ورق خورد! کیستم ؟   !
بین برادران خود هم زیادی‌ام

                                              فاضل نظری

یکشنبه 92/5/6 — azadnagar - نظر بدهید

در تحقیقی که در مورد شیوه‌های شکنجه بدنی نسبت به جوانان فلسطینی در جریان انتفاضه اول و قبل و بعد از آن صورت گرفته ، شیوه‌های بسیار وحشیانه‌ای آشکار شده است ؛ از جمله شکستن دستان ، کشیدن ناخن‌ها ، آویزان

کردن از دست و پا از سقف اتاق و شلاق زدن ، تزریق آمپول‌هایی به زندانیان که باعث جنون موقت می‌شود و به وجود آوردن این تصور نزد آنان که داروی آنان در دست بازجوست ، خاموش کردن سیگار بر روی بدن ، وارد کردن چوب کبریت به

داخل آلت تناسلی و سپس آتش زدن آن و ...شکنجه در سیاه‌چال‌های اسرائیل به صورت کاملاً برنامه‌ریزی شده‌ای صورت می‌گیرد و تنها به شکنجه‌های بدنی محدود نمی‌شود ، بلکه از فشارهای روانی مثل تهدید به تجاوز ، استفاده از

سگ‌های پلیس یا تهدید به سوزاندن و کشتن نیز استفاده می‌شود.

آنچه در مورد مصطفی دیرانی ، یکی از رهبران مقاومت اسلامی لبنان که در می 1994 از خانه‌اش ربوده شد ، رخ داد ، یک رسوایی جهانی را به دنبال داشت. او با وحشیگری هرچه تمام با دسته یک چکش چوبی مورد تجاوز قرار گرفت و پس

از آن هرگونه کمک پزشکی از او دریغ شد. خانم تسفی ریچ ، وکیل اسرائیلی ، به روزنامه‌ای فرانسوی گفته است که بازجویان شین‌بت به مدت یک ماه او را به صورت کاملاً برهنه نگه داشتند ، از خوابیدن محرومش کردند ، روزانه ساعت‌ها

طولانی در حالت چمباتمه بود و دستانش را از پشت می‌بستند. برای تسلیم کردن او مجبورش کردند روغن را همراه مقدار زیادی آب بنوشد ، پوشک بچه به او پوشاندند و سپس روزها او را مجبور کردند با همان حال ادرار و مدفوع کند. او را

مسخره می‌کردند و از او عکس می‌انداختند. 1

منبع :

1.تروریسم صهیونیستی ص147

بیش از پنجاه نفر از بازداشتی‌های لبنانی پس از آزاد شدنشان از جهنم بازداشتگاه‌های اسرائیل ، در تحقیقی میدانی به شیوه‌های متنوع و مختلفی از شکنجه که در جریان بازداشت خود با آن روبه‌رو شده بودند ، اشاره کردند که در

مجموع به روش‌های زیر قابل تقسیم‌اند :

1. استفاده از شوک‌های الکتریکی در نقاط حساس بدن ، 90 درصد ؛

2. به صلابه کشیدن ، 86/7 درصد ؛

3. ریختن آب سرد و داغ روی بدن ، 86/7 درصد ؛

4. کتک زدن شدید با وسایل مختلف به صورت کورکورانه و بدون کنترل ، 93/3 درصد ؛

5. اتصال برق به بدن پس از ریختن آب روی بدن ، 86/7 درصد ؛

6. کشیدن کیسه‌های بدبو روی سر ، 100 درصد ؛

7. قراردادن طولانی‌مدت زیر آفتاب سوزان یا در هوای بسیار سرد ، 96/7 درصد ؛

8. انداختن افراد در سلول‌های انفرادی برای مدت‌های طولانی ، 96/7 درصد ؛

9. تهدید به احضار یکی از افراد خانواده برای مشاهده شکنجه ، 80 درصد ؛

10. قضای حاجت در داخل سلول ، 96/7 درصد ؛

 11. تهدید به تجاوز (به ویژه نسبت به بازداشتی‌های دختر). 43/3 درصد ؛

 12. شیوه‌های دیگر شکنجه روانی ، 46/7 درصد ؛

13. برهنه کردن فرد به صورت کامل و نگه داشتن او در محوطه عمومی زندان برای مدت‌هایطولانی ، 65 درصد. 1

منبع :
1.تروریسم صهیونیستی ص 147