یکشنبه 92/8/5 — azadnagar - نظر بدهید

.... مدرنیته دارای اسیدی است که بیاری از تعصبات و سنت ها را درون خودش حل می کند.

کم کم این تعصبات و سنت ها به نفع خرد از میان می روند و عمدتاً به حوزه خصوصی رانده می شوند و در خلوت سرای ذهن و زندگی خصوصی جا خوش می کنند. آنچه در حوزه عمومی باقی می ماند مقولات و مفاهیمی است که منبعث از خرد جمعی است.

جمعه 92/8/3 — azadnagar - نظر بدهید

پوپر بر این نظر است که :

تمام دانش و معرفت ما «حدسی» است، یعنی تنها تقرّبی به حقیقت دارد، اما هرگز نمی توانیم مطمئن شویم که مطلقاً درست و قابل اعتماد است. از این رو، ضروری است که نظریه های خود را همواره در بوته آزمون بگذاریم و آنها را در معرض نقد و سنجش قرار دهیم.

از همین روست که اگر نظریه ای را هزاران شاهد و معلومات تایید کند، دلیلی بر آن نیست که از سنجش گریِ مداوم آن نظریه دست بکشیم و آن را «حقیقت جاوید» بخوانیم.

منبع : کتاب ناکجا آباد و خشونت. کارل پوپر ص 27

پنج شنبه 92/8/2 — azadnagar - نظر بدهید

ما اگر چه در رابطه با دانش اندکی که داریم با یکدیگر متفاوتیم، لیکن در نادانیِ بی کرانمان همه با هم برابریم.

دوشنبه 92/7/29 — azadnagar - نظر بدهید

دولت، به ویژه در عصر مدرن، مهم ترین کانون عرفی کننده است. دولت مردان بر مبنای عقلانیت متعارف، امور را رتق و فتق می کنند و اگر دستگاه فقهی به نهاد دولت گره بخورد، لاجرم این ویژگی به فقه نیز منتقل می شود.

در فضای خالی از رقابت شاید بتوان بدون اتکا به خرد سنجشگر نیز دوام آورد، اما در جهانی که مناسبات بازاری الگوی غالب بر آن است و رقابت شدید اقتصادی و علمی و نظامی بر جهان حاکم است، تنها راه بقا توسل به عقل سنجشگر است.

به قول حافظ :

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار

کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش

یکشنبه 92/7/28 — azadnagar - نظر بدهید

دکتر علی شریعتی :

به زور می توان چیزی را گرفت، اما به زور نمی شود نگه داشت.

منبع : کتاب میعاد با ابراهیم ص 22

شنبه 92/7/27 — azadnagar - نظر بدهید

هیچ حکومتی، جز حکومت بر قلب ها، راهی برای بقا ندارد و به هیچ وجه امکان تداوم حکومت با زور و تحمیل وجود ندارد.

شنبه 92/7/27 — azadnagar - نظر بدهید

کافران گوش شنیدن سخن حق را ندارند و این سخن در نفوس آنها موثر نمی افتد و بلکه ظالمان، از سخن حق زیان می برند نه سود. این نکته از نکات بسیار مهم است ... آیا نباید نتیجه گرفت که نه تنها باید معارف دینی را به گوش انسانها رساند، بلکه پیش از آن باید نگران زمینه مساعد پذیرش آن بود؟

زیرا همواره چنین نیست که وقتی سخن حق را به گوش کسی بخوانند او بپذیرد. گاهی عکس آن واقع می شود و طغیانش افزونتر می گردد. پس فراهم آوردن پارسایی مقدم بر ایمان نیز شرط تبلیغ و وظیفه مبلّغان است.

پنج شنبه 92/7/25 — azadnagar - نظر بدهید

فقهای ما در شرایطی با تجدد و آثار ناشی از آن در ساخت و بافت اجتماعی مواجه شدند که برای انطباق با دوران جدید ، به هیچ وجه تمهید مقدمات نکرده و دستگاه معرفتی لازم را تدارک ندیده بودند.

ناگهان آوار مدرنیته بر سر غفهای ما فرو ریخت.

این شعر مشهور سهراب سپهری : «سر بالین فقیهی نومید، کوزه ای دیدم لبریز سوال»، تصویر دقیقی از وضعیت فقیهان و دستگاه فقهی ترسیم می کند. جهان مدرن این سوالات را در کوزه فقیهان ما ریخت و آنها باید یکی یکی به این سوالات پاسخ می دادند.

اما امام خمینی با ابتکاراتی که از خود نشان داد در واقع کوزه را شکست.

دوشنبه 92/7/22 — azadnagar - نظر بدهید

عصرایران ؛جعفر محمدی^* - نقل قول آیت الله هاشمی از امام راحل (ره) که در کتاب خاطرات وی منتشر شده ، این روزها شعار "مرگ بر آمریکا" و امکان حذف آن و نیز روایت از امام (ره) را موضوع بحث و جدل کرده است تا جایی که شب گذشته ، بخش خبری 20:30 سیما ، در گزارشی مفصل ، هاشمی را متهم به دروغ گویی کرد.

روزنوشته های هاشمی که مورد توجه موافقان و مخالفان قرار گرفته ، بدین شرح است:

1- در ذیل خاطرات روز 16 فروردین 1362 : «...احمد آقا تلفن‌ کرد و اطلاع‌ داد، امام‌ با پیشنهاد قطع‌ شعار «مرگ‌ بر آمریکا و مرگ‌ بر شوروی‌» از رسانه‌های‌ دولتی‌ موافقت‌ کرده‌اند و پذیرفته‌اند که‌ بگویند به‌ امر امام‌ قطع‌ شده‌ است‌. »

2 - 20 فروردین 62 : « ... ظهر احمد آقا آمد. اعترافات توده‌ای‌ها را به ایشان دادم که بخوانند و به اطلاع امام برسانند. قرار شد از طرف امام رسما به صداوسیما ابلاغ کنند که [شعار] مرگ بر آمریکا و مرگ بر شوروی را که در شعارهای مردم می‌آید، حذف کنند و دوستان دیگر هم موافق‌اند.»

3 - 1 اردیبهشت 62 : «... جلسه شورای مرکزی حزب [جمهوری اسلامی ] داشتیم‌. درباره دستور امام برای حذف شعارهای مرگ برآمریکا و «مرگ بر شوروی» بحث داشتیم که شیوه حذف آن ـ‌به صورتی که عکس‌العمل بدی نداشته باشد ـ انتخاب شود. »

4 - 14 تیر 63 : «...  [آقای امام موسوی‌] نماینده شوشتر هم آمد و پیشنهاد قطع شعار مرگ برآمریکا و شوروی را می‌داد. گفتم به طور اصولی تصمیم گرفته‌ایم‌، امام هم موافقت کرده‌اند ولی منتظر فرصت هستیم .»

اگر فارغ از حب و بغض نسبت به هاشمی - که پیش زمینه بسیاری از داوری های مثبت و منفی نسبت به اوست - در این باره تأمل کنیم ، نکات زیر قابل ذکر خواهد بود:

الف - طبق وصیت نامه امام ، آنچه به ایشان منتسب می شود ، تنها در صورتی مستند است که به خط خود ایشان یا صدا و تصویرشان باشد. بنابراین ، آنچه هاشمی به نقل از امام ذکر کرده است ، از این منظر سندیت ندارد.

ب - آنچه امام در خصوص سندیت سخنان خویش در وصیت نامه بیان داشته اند، اقدامی حکیمانه برای جلوگیری از نقل قول های افراد مختلف از ایشان بوده است چه آن که در غیر این صورت ، هر کسی می تواند هر سخنی را به بنیانگذار نظام منسوب کند و منویات خود را در این انتساب بجوید.

با این حال، عقل سلیم ایجاب می کند که بپذیریم تمام آنچه امام گفته اند ، الزاماً مکتوب یا ضبط نشده است و لذا می توان از "نزدیکان درجه یک" امام اعم از اعضای خانواده و یاران حلقه نخست ایشان مانند آیت الله خامنه ای ، آیت الله هاشمی ، آیت الله موسوی اردبیلی، زهرا مصطفوی (دختر امام) و ... برخی سخنان امام را شنید و بدان استناد کرد کما این که در جلسه خبرگان که بعد از ارتحال امام برگزار شد، آیت الله هاشمی با نقل خاطره ای از امام، بر صلاحیت آیت الله خامنه ای برای تصدی رهبری نظام از دیدگاه امام راحل تأکید کرد و خبرگان نیز با اکثریت قاطع آرا ، ایشان را به رهبری برگزیدند.

ج - از منظر عقلی ، سخنان منسوب به امام را می توان به سه گروه تقسیم کرد:
- آنچه از امام به صورت مکتوب یا مضبوط نقل شده ، قطعاً قابل استناد است
- آنچه افراد متفرقه و دور از امام به نقل از ایشان بگویند، قاعدتاً قابل اعتنا نیست
- اما آنچه یاران و نزدیکان درجه یک امام از ایشان نقل می کنند، می تواند بسته به این که شنونده به راوی چقدر اعتماد دارد، مورد توجه و اعتنایش باشد و لذا نمی توان آن را کذب نامید؛ تنها هر کس می تواند بگوید "من" آن را باور ندارم یا "من" آن را می پذیریم.

سخنانی که از ائمه اطهار علیهم السلام به ما رسیده است نیز بر مبنای قاعده اعتماد ، مورد استناد است چه آن که نه دستخطی از آن بزرگان در دست است و نه صدای ضبط شده.
با این حال، وقتی می گویند فلان شخص از یاران و اصحاب نزدیک به رسول اکرم (ص) یا امام (ع) ، مثلاً  «عبدالله ابن ابی یعفور» ، «زراره بن اعین» ، «محمد بن مسلم» ، «حماد بن عیسی» و ... سخنی یا خاطره ای از آن بزرگان نقل کرده اند ، پذیرفته می شود و کسی دستخط یا صدای مضبوط رسول(ص) و ائمه(ص) نمی طلبد.
لذا می توان درباره اصحاب و یاران نزدیک و درجه اول امام خمینی (ره) نیز این اصل عقل پسند را مورد توجه قرار داد مگر آن که هوا و هوس سیاسی طور دیگری اقتضا نماید که از موضوع بحث حاضر، خارج است.

دوشنبه 92/7/22 — azadnagar - نظر بدهید

نظر امام روح الله در باب نقش ملت در تصمیم گیری ها :

«ما بنای بر این نداریم که یک تحمیلی بر ملتمان بکنیم، اسلام به ما اجازه نداده است که دیکتاتوری بکنیم، ما تابع آرای ملت هستیم، ملت ما هر طور رای داد ما هم از آنها تبعیت می کنیم، ما حق نداریم، خدای تعالی به ما حق نداده است، پیغمبر اسلام به ما حق نداده است که به ملتمان چیزی را تحمیل کنیم.»

منبع : صحیفه نور، ج 10ص 181