شنبه 92/9/23 — azadnagar - نظر بدهید

مولوی نقل می کند که موسی (ع) پیش از دوران پیامبری و در ایام چوپانی ، گوسفندی از گله اش فرار کرد و او هم به دنبال آن در بیابان دوید. این فرار این قدر ادامه یافت که موسی را به شدت خسته کرد. عاقبت گوسفند ایستاد و موسی به او رسید. جای آن بود که همه گونه خشونتی بر گوسفند روا دارد؛ اما موسی با این گوسفند خشونت نکرد، بلکه او را در بغل گرفت، نوازش کرد و گفت : بر من رحم نکردی هیچ، چرا بر خودت رحم نکردی؟

وقتی خداوند این شفقت عظیم را از موسی دید، فرمود که او لایق نبوت است.

پنج شنبه 92/9/21 — azadnagar - نظر

او در عمرش فرمان به زندانی کردن کسی نداد. وقتی به قدرت رسید، آتش قهر انقلابی اش نجوشید و دستش به خون هیج انسانی آلوده نشد

نلسون ماندلا، رهبری انسانی و جهانی بود؛ نه رهبری انقلابی و عقیدتی…او در مرتبه ای فراتر از عقیده و نژاد و رنگ و قومیت قرار گرفت. بدیهی ست که دنیا هم به احترام او سرخم می کند و هر انسان آزاده و اندیشمند و هنرمندی نمی تواند در برابر عظمت روح و دریای مهر بی پایان ماندلا بی تفاوت بگذرد.
پرسش مهمی که مطرح می شود، این است: ماندلا این نگاه را از کجا یافته است؟ نگاه انسانی. هم بندهای او در زندان جزیره روبن و دیگر زندان ها روایت می کنند، ماندلا همیشه با زندانبانان و ماموران زندان با روی باز و تبسم و مهر رفتار می کرد. به کسانی که با زندانبانان از موضع قهر و بی اعتنایی و یا تحقیر رفتار می کردند، انتقاد می کرد. می گفت: این ها که دشمن ما نیستند. ما با نظام و سیستمی مخالفیم که این افراد مهره های آن سیستم هستند.

پنج شنبه 92/9/21 — azadnagar - نظر

در کشورهای دیکتاتوری به اسم عدل قواعد اخلاقی را زیر پا می گذارند، در جواب باید گفت :

عدل فضیلتی برتر از سایر فضایل یا در عداد آنها نیست، بلکه عین عمل به قواعد اخلاقی است و لذا به نام عدل ، نمی توان احکام اخلاقی را زیر پا نهاد و پرونده سازی و شکنجه و بهتان و آبروریزی و ریا و تظاهر را پیشه گرفت و گفت برای اقامه عدل و رعایت مصلحت نظام، چاره ای از این اعمال نیست و هدف وسیله را مباح می کند. نه. عدل، عمل به همین احکام و فضایل اخلاقی است. و بس. و حکومتی که علی الاغلب به راه ناصواب می رود، تحت هر نامی که باشد و اکثر مردم را در رنج و مضیقه می نهد، حکومتی غیرعادل و غیر مشروع است.

سه شنبه 92/9/19 — azadnagar - نظر بدهید

واقعا مارکسیسم به صورت یک مذهب دگم درآمد و صورت یک ایدئولوژی بسته را به خود گرفت و از روشنفکران ورود در تشکیلات آهنین حزبی، تعطیل ذهن، تبعیت و تقلید کورکورانه از مواضع حزبی را می خواست و این مطلقا با روشنفکری و آزادفکری منافات داشت و درست به همین دلیل احزاب کمونیست رفته رفته تهی دست تر و بینواتر شدند و قدرت ابداع تئوریک را از دست دادند و به قول توین بی : از دادن پاسخهای تازه به سوالهای تازه فروماندند و سرانجام به حال احتضار و مرگ افتادند.

دوشنبه 92/9/18 — azadnagar - نظر

انسان بزرگترین قدرتش در فریفتن خود است و بعد هم دیگران. خود را نباید فریفت، کار روشنفکری، عزم و همت و صبوری پیامبرانه می خواهد. این کار دشواریها دارد، دشمن های زیاد به بار می آورد، تنگناهای فراوان می آفریند و بسیاری از تعلقات شیرین دوستانه و خانوادگی و شغلی و غیره را از انسان می گیرد؛ هر چند در کنار اینها تحسینهایی نیز بر می انگیزد و بسیاری را نیز به سوی آدمی جذب می کند.

چهارشنبه 92/9/13 — azadnagar - نظر

یکی از ادله های مخالفان آزادی این تمثیل است که نباید اجازه داد غذای سمی در میان مردم پخش شود. و مسلما افکاری که مانند بیماری طاعون و وبا می باشند باید جلوی آن را گرفت.

در جواب این فرضیه باید گفت : آری، وقتی بر همگان مسلم شد و اجماعی حاصل آمد که چه چیزی سمی است در آن صورت باید از آن جلوگیری کرد. در چنین وضعی قبلا زد و خوردها بر سر مسئله شده، پیشرفت های پزشکی صورت گرفته، بلاها بر سر مردم آمده، میکرب ها کشف شده، خطرها شناخته شده و مردم واقعا باور کرده اند که غذاها، رنگ ها و داروهایی مضر و بیماری زا هستند و باید از انتشار و خرید و فروش آنها جلوگیری کرد، در این صورت است که مردم هم به راحتی رضایت می دهند. اما در مورد افکار ماجرا این طور نیست. افکار باید مطرح بشوند، اگر اجماعی حاصل شد که پاره ای از افکار یا کتاب ها برای همگان مضر است، آنگاه مثل همان داروهای بیماری زا و غذاهای خطرناک و غیره جلوی آنها گرفته شود.

اما نمی توان پذیرفت که کسانی پیشاپیش بنشینند و خودشان تصمیم بگیرند که کدام افکار سمی و خطرناک هستند و بعد اجازه نشر دهند.

دوشنبه 92/9/11 — azadnagar - نظر

همیشه وقتی انسان در قدرت نیست، تقسیم بندی های حق و باطل می کند. وقتی به قدرت رسید، خودش را حق می داند و بقیه را با معیار خودش می سنجد. این اتفاق اجتناب ناپذیر است.

یکشنبه 92/9/10 — azadnagar - نظر

نظام های دیکتاتوری، با وجود اینکه برای خود قدرت و مشروعیت قائلند، تنگ حوصله و تنگ ظرفیت نیز هستند و نقد آنها مساوی است با برانداختن آنها.

شنبه 92/9/9 — azadnagar - نظر بدهید

اصلا تعریف نظام دموکراتیک این است که نگذارند کار به براندازی بکشد، بلکه کشکمکش ها را در خود هضم کند، هاضمه قوی داشته باشد تا نزاع ها به نزاع های خصمانه و نهایتا جنگ آمیز مبدل نشود، بلکه به صورت صلح آمیز به شکل نزاع های حزبی و انتخابات و غیره در آید و مخالفان بتوانند هم آن حس قدرت طلبی خود را تشفی بخشند و هم از نزاع ها برکتی نصیب مردم شود، نه اینکه نزاع ها چنان شکننده باشد که همه چیز را به ویرانی بسپارد.

پنج شنبه 92/9/7 — azadnagar - نظر بدهید

انتقاد علم‌الهدی از اینکه دولت حتی‌الامکان در امور فرهنگی دخالت نمی‌کند

امام جمعه مشهد فرمودند : «اینکه رئیس‌جمهور بخواهد بگوید دولت در فرهنگ حتی‌المکان دخالت نمی‌کند، مثل این می‌ماند که دولت بگوید در امنیت شما حتی‌المکان دخالت نمی‌کند، خوب مشخص است که مردم در اوج اضطراب، دغدغه و نگرانی از ناامنیتی چه حالی پیدا می‌کنند .....»

محضر جناب علم الهدی چند نکته را باید عرض کنیم :

اول اینکه مقوله فرهنگ کاملا از جنس امنیت متفاوت است و هیچ سنخیتی ما بین آنها نیست. و در تمام دنیا متولی امنیت دولت است و از وظایف ذاتی اوست اما تحمیل یک فرهنگ قطعاً نه.

دوم آنکه چه کسی به دولت اجازه داده است که قرائت فرهنگی خود را به مردم تحمیل کند و او تعیین تکلیف کند که در عرصه فرهنگ چه چیزهایی باید گفته شود و چه چیزهایی گفته نشود؟

سوم آنکه ، فرهنگ متولیش اهالی فرهنگ اعم از نویسندگان و هنرمندان و اصحاب فرهنگ هستند و آنها هستند که باید فرهنگ این مرز و بوم را بسازند ، نه آنکه عده ای خود را قیم فرهنگی مردم بدانند که سرانجامش هم آن است که در هر جایی نظیر اتحاد شوروی و در تاریخ اتفاق افتاده جز ویرانی فرهنگی و بساط دیکتاتوری هیچ به بار نیاورده است.

چهارم آنکه، بهتر است دولت به جای برخورد گزینشی با اصحاب فرهنگ قید و بندها و زنجیر ها و محیط برابر و مساعد برای آنها فراهم آورد تا بتوانند خدمت خود را که مربوط به آنها و نه وظیفه دولت است به خوبی انجام دهند.

پنجم آنکه بهتر است مردم را صاحب شعور بدانیم و فکر نکنیم که آنها توانایی تمیز دادن بین آرای صحیح و باطل را ندارند. آنها خوب می فهمند که کدام رای را باید برگزینند.

والسلام