شنبه 92/10/21 — azadnagar -
نظر بدهید
اولین مطلبی که در باب قدرت به ذهن می رسد همین است که چه گونه می توان آن را مهار کرد؟ آیا مهار کردن قدرت امری اخلاقی هم هست؟
قدرت به فاجعه آفریدن تمایل شدیدی دارد آن هم فجایعی که از پاره ای جهات صد در صد فجایع اخلاقی هستند. بنابراین مهار کردن قدرت سیاسی، کاری کاملا اخلاقی است و لذا اخلاق و ارزش ها در این جا سخنی برای گفتن و نقشی برای بازی کردن دارند.
برچسب ها :
راه ناهموار ,
جمعه 92/10/20 — azadnagar -
نظر
هر دینی، دوران سیالیتی (روان بودن) دارد و بعد به دوران جمود و تعصب می رسد. یعنی ابتدا مثل مواد مذاب از دهانه ی آتشفشان بیرون می آید؛ مایع، داغ، گدازنده و جاری، بعد خُرده خُرده سرد و منجمد می شود و می ایستد. دوران روان بودن دین اسلام حدود دو قرن اول بود. شما اگر به آن دوران نگاه کنید، زد و خوردهای فکری، داد و ستدها و بحث ها آن قدر زیاد است که حیرت آور، است. اصلا این تعصب و تحجری که الان هست، مطرح نیست و از هر طرف ، ندایی بر می خیزد.
امروز هم می توان به آن دوران بازگشت ....
برچسب ها :
راه ناهموار ,
پنج شنبه 92/10/19 — azadnagar -
نظر بدهید
حادثه ی بسیار مهمی که در تاریخ مغرب زمین رخ داد ، معارضه ی علم و دین بود. ظاهرا این نزاع بین علم و دین بود اما توابع و آثارش برای اخلاق، فلسفه و سیاست هم بسیار زیاد بود. این که معلوم شد پاره ای از محتویات کتاب مقدس با علم زمان سازش ندارد، یا باید طرف دانش تجربی را گرفت و یا طرف نوشته ها و تعلیمات تورات و انجیل را، رفته رفته در وجدان اروپائیان، تزلزلی را در حقیقت بودن کتاب مقدس پدید آورد. این زلزله، وجدان دینی مردم مغرب زمین را چنان لرزاند که پس از آن، چیزهای ویران شده هرگز به جای خود بازنگشت و در جای خود ننشست. فرهنگ و وجدانی رفت و فرهنگ و وجدان دیگری به جای آن نشست. چشم ها را پاک شستند و از آن پس عالم، دین و سیاست را به گونه ای دیگری دیدند. در واقع معارضه علم و دین ، معارضه ی دو حقیقت بود. از یک طرف دین مدعی حقیقت بود و از طرف دیگر علم، و معارضه ی این دو حقیقت ، گر چه در نهایت ، به نفع هر دو آمد اما به ضرر ادعای انحصاری حقیقت بود.
معلوم شد چیزی برای قرنها می تواند به عنوان حقیقت جا زده شود و به خاطر آن آدمیان را محرومیت دهند و زندان کنند و بسوزانند و بکشند اما بعدها معلوم شود که از حقیقت، حظّی نداشته و از بُن و پایه باطل بوده است.
برچسب ها :
راه ناهموار ,
چهارشنبه 92/10/18 — azadnagar -
نظر بدهید
حقیقت هیچ گاه به صورت مجرد و مستقل پدید نمی آید و چهره نمی نماید، همیشه در دست کسانی است و توسط آنها عرضه می شود و ای بسا که فروشندگان حقیقت، زشت باند و یا حقیقت را به زشتی بیالایند. تاریخِ نزاع هایی که متفکرین مغرب زمین با کلیساها کردند و با انحصار طلبی مطلق آنها درافتادند و درپیچیدند، بر همه آشکار است. این آزادی خواهان هیچ کدام با حقیقت در نیفتادند بلکه با متولیان زشت حقیقت درافتادند و نتیجه، آن فاجعه های خون بار و حقیقت کش بود ....
برچسب ها :
راه ناهموار ,
سه شنبه 92/10/17 — azadnagar -
نظر بدهید
منتظر کسی نباشید که شما را دعوت به تقلید کند بلکه به دنبال کسی بروید که شما را دعوت به تحقیق کند. به دنبال کسی نروید که شما را خواب می کند بلکه به دنبال کسی باشید که ما را بیدار می کند و چشم های شما را باز می خواهد.
برچسب ها :
راه ناهموار ,
سه شنبه 92/10/17 — azadnagar -
نظر بدهید
سنتی اندیشیدن وتکیه بر اقوال دیگران کردن و پخته خواری، البته کار را آسان می کند و زحمت چالش کردن با افکار و اکتشافات مدرن را از دوش بر می دارد.
ولی ما برای انجام کارهای آسان به این دنیا نیامده ایم. کارهای آسان همان کارهایی است که وضع ما را برای همیشه ادامه می دهد ولی قادر بر گشودن گره های ما نخواهد بود. این نوعی فرار است، راه حل نیست.
برچسب ها :
راه ناهموار ,
دوشنبه 92/10/16 — azadnagar -
نظر
سنتی فکر کردن یعنی چیزهای قدیمی را به دلیل قدمت شان مقدس دانستن و به ترکیب شان دست نزدن. اگر گذشتگان گفته اند فلان آیه فلان جور معنا می شود ، باید الی الابد همان طور معنا شود. تعریف مرد یا زن و حقوق شان آن است که در گذشته آمده است و باید همان طور بماند ....
برچسب ها :
راه ناهموار ,
دوشنبه 92/10/16 — azadnagar -
نظر
این سخن سخن درستی است...زمانه هم در گذار خود، آن چه را که رنگ فرهنگ و اندیشه و هنر دارد نگاه می دارد و از آن نگهبانی می کند، و آن چه را که رنگ سیاست دارد، کهنه و ژولیده و فراموش می کند. چنان که گفته شده است: ما عصر حافظ و عصر فردوسی و خیام داریم . اما عصر سلطان محمود و امیر مبارزالدین و ملکشاه سلجوقی نداریم.
تقریبا بسیاری نمی دانند آن شاعران در روزگار کدام امیر و وزیر به سر برده اند. اگر هم نامی مانده به مدح و یا به قدح، آن نام ها در ذیل فرهنگ مانده اند. چنان که وقتی حافظ سرود:
شاه غازی خسرو گیتی ستان
آنکه از شمشیر او خون می‌چکید
سروران را بی گنه می‌کرد حبس
گرد نان را بی خطر سر می‌برید
گه به یک حمله سپاهی می‌شکست
گه به هویی قلبگاهی می‌درید
عاقبت شیراز و تبریز و عراق
چون مسخر گشت وقتش در رسید
آنکه روشن بد جهان بینش بدو
میل در چشم جهان بینش کشید
برچسب ها :
راه ناهموار ,
یکشنبه 92/10/15 — azadnagar -
نظر بدهید
سلسله مباحث راه ناهموار :
استبداد نظری یعنی جلوی سئوالات را گرفتن ، یعنی یک رشته مواضع متعصبانه را معرفی کردن و بر همان ها جاودانه پافشاری کردن. استبداد نظری یعنی به روی اندیشه های نو درها را بستن، پرونده ی فکر را مختومه اعلام کردن و همیشه فکر مطلوب خود را ترویج کردن و دیگرانی را که واجد آن مواضع نیستند، بیگانه پنداشتن، کنار گذاشتن و حذف فیزیکی کردن. استبداد نظری یعنی سوال و پرسش را گناه و شبهه محسوب کردن و منقادان را برتر از نقّادان نشاندن.
برچسب ها :
راه ناهموار ,
جمعه 92/10/13 — azadnagar -
نظر
روحانیت سنتی ما خود را با مقولاتی مشغول کرده که متعلق به دوران های دیگری است و البته در وقت خود گره گشا و پاسخگو بوده است. اما عدم توجه به عنصر تاریخیت فکر و معرفت، باعث شده است تا بعضی پاسخهای کهنه را برای سوالات نو تکرار کنند و این روش، جوابگوی مسائل امروزی نیست. به نظر من زوال این ایده که ما بخواهیم همه ی مسایل نوین جامعه را با فقه حل کنیم – گرایشی که البته در روحانیت سنتی وجود دارد – اعلام شده است جامعه متفکر و روشنفکر ما به نیکی دریافته است که نمی تواند از آن ناحیه و مخزن انتار پاسخ داشته باشد.
برچسب ها :
راه ناهموار ,
